| گونه اصلی: عربیکا | توصیف نژاد: Bourbon-Typica group |
| دودمان: ندارد | پرورش دهنده :ندارد |
تنوع بوربون، یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین انواع قهوه عربیکا است. مانند بیشتر تنوع‌های گونه عربیکا، ریشه‌ي این قهوه هم به ایتوپی یا همان حبشه باز می‌گردد. قهوه در قرن 17 از اتیوپی به یمن آورده شد و از آنجا توسط هلندی‌ها به دیگر نقاط جهان ارسال شد.
تنوع بوربن تاریخچه جالبی دارد. در اوایل قرن هجدهم، فرانسه تصمیم گرفت که تولید قهوه را در مستعمرات خود گسترش دهد. در آن زمان، قهوه بیشتر در یمن و اطراف دریای سرخ کشت می‌شد و بسیار ارزشمند بود. شخصیت اصلی داستان گابریل دو کلیو Gabriel de Clieu است. او افسر نیروی دریایی فرانسه بود و در جزیره مارتینیک در کارائیب خدمت می‌کرد (مارتینیک یک جزیره در دریای کارائیب است که در اوایل قرن پانزدهم توسط کریستوف کلمب کشف شد). او ایده‌ی کشت قهوه در مستعمرات فرانسه در اقیانوس هند را در سر می‌پروراند و بر آن بود تا قهوه را به جزیره بوربون (این جزیره در جنوب غربی اقیانوس هند واقع شده و امروزه رِئونیون نام دارد. بوربون نام دودمانی بود که بر فرانسه حکمفرمایی می‌کرد) وارد کند.
جزیره بوربون که امروزه رئونیون نام دارد
در سال ۱۷۱۴، دو کلیو توانست یک نهال قهوه از باغ گیاه‌شناسی پاریس به دست آورد. او این نهال را در یک محفظه شیشه‌ای قرار داد و با کشتی به سوی جزیره مارتینیک حرکت کرد. اما در راه با چالش‌های زیادی روبه‌رو شد، از جمله حمله دزدان دریایی، طوفان‌های شدید، و حتی کمبود آب. یکی از معروف‌ترین بخش‌های این ماجرا این است که در طول سفر، دو کلیو به دلیل کمبود آب مجبور شد سهم آب خود را با نهال قهوه تقسیم کند تا نهال زنده بماند.
یک نقاشی از دو کلیو بر روی عرشه کشتی در حالی که نهال قهوه را آبیاری می‌کند
پس از رسیدن به مارتینیک و موفقیت در کشت نهال قهوه در آنجا، دو کلیو به سفر خود ادامه داد و در نهایت در سال ۱۷۱۵ نهال‌های قهوه را به جزیره بوربون رساند. شرایط آب و هوایی و خاک آتشفشانی جزیره بسیار مناسب بود و این نهال‌ها به همین خاطر به خوبی رشد کردند.
باغ گیاه‌شناشی پاریس در قرن هفدهم
در دهه 1860، این تنوع به برزیل وارد شد و به سرعت در آمریکای مرکزی و جنوبی گسترش یافت و به یکی از انواع محبوب در جهان تبدیل شد.
بوربون یک تنوع ژنتیکی ارزشمند از گونه قهوه عربیکا است که دارای برگ‌های بزرگ و پهن با لبه‌های موج‌دار است. این تنوع به دلیل مقاومت کمتر به بیماری‌های قهوه مانند زنگ زدگی برگ قهوه یا leaf rust، نیاز به مراقبت بالایی دارد. همچنین، انواع مختلفی از بوربون به دلیل ترکیب ژنتیکی با سایر تنوع‌ها ایجاد شده است که برخی از آن‌ها به این شرح است: کاتورا، پاکاس، و کاتوی.
بوربون نیاز به کشت در ارتفاعات بالای 1000 تا 2000 متر از سطح دریا و در خاک‌های غنی از نیتروژن دارد. این شرایط باعث می‌شود که کیفیت دانه‌ها بسیار بالا باشد، هرچند که بازدهی محصول نسبتاً پایین است. اندازه دانه این نوع از قهوه متوسط-کوچک است.
یک مرزعه تولید بوربون در پرو
فرآوری قهوه بوربون به دو روش اصلی خشک و شسته انجام می‌شود. در روش خشک، گیلاس‌های قهوه در زیر نور خورشید خشک می‌شوند و سپس پوست آن‌ها جدا می‌شود. در روش شسته، پوست و پالپ گیلاس‌های قهوه با استفاده از آب جدا می‌شود و سپس دانه‌ها خشک می‌شوند.
اسیدیته 7 از 10
شیرینی: 8 از 10
تلخی: 3 از 10
بادی 6 از 10
آروما 9 از 10
بوربون به خاطر طعم پیچیده و متعادل خود معروف است. این تنوع اغلب شامل نت‌های میوه‌ای، کاراملی و شکلاتی است. عطر آن نیز دارای رایحه‌های گل‌ها و میوه‌ها است که تجربه‌ای لذت‌بخش برای دوستداران قهوه فراهم می‌کند.
برای دم‌آوری قهوه بوربون، استفاده از فرنچ پرس و سیافون توصیه می‌شود. روش فرنچ پرس باعث می‌شود تا فنجانی با یک بادی غنی و طعمی شیرین و پیچیده به دست آید. روش سایفون هم طعم و عطر قهوه را به خوبی استخراج کرده و باعث می‌شود تا قهوه‌ای شفاف با نت‌های گل و میوه‌ای به دست آید.
قهوه بوربون یکی از پرطرفدارترین و باکیفیت‌ترین انواع قهوه عربیکا است که در مناطق مختلفی از جمله برزیل، السالوادور، گواتمالا، هندوراس، پرو، بروندی و رواندا کشت می‌شود. این گونه به دلیل طعم شیرین، بادی لطیف و عطر دلپذیر خود مورد توجه قهوه‌دوستان و روستری‌ها قرار گرفته است.
این مطلب را به اشتراک بگذارید