مقدمه
برزیل به عنوان بزرگترین تولیدکننده قهوه در جهان شناخته می‌شود و تأثیر بزرگی بر بازار جهانی قهوه دارد. ، این کشور با تنوع بالای گونه‌های قهوه و مناطق مختلف کاشت،د نقش مهمی در تأمین نیازهای مصرف‌کنندگان قهوه در سراسر جهان ایفا می‌کند. بیشتر در مقاله سفر به سرزمین قهوه: داستان تولید قهوه در برزیل به تفصیل درباره تاریخچه کاشت قهوه در برزیل نوشتیم. در این مقاله به بررسی مناطق مهم کاشت قهوه در این کشور خواهیم پرداخت.
تولید قهوه در برزیل
جمعیت: 217,700,000
تعداد کیسه‌های 60 کیلوگرمی در سال 2023: 54,000,000 معادل سه میلیون و دویست و چهل هزار تن قهوه
نمودار تولید قهوه در برزیل - میلیون کیسه 60 کیلیویی در سال
در برزیل گونه‌های مختلفی از قهوه کشت می‌شود که بسیاری از آنها در همین کشور توسعه یا تکامل یافته‌اند، از جمله موندو نوو، یلو بوربون، کاتورا و کاتوای.
باهیا (BAHIA)
این ایالت بزرگ در شرق برزیل یکی از شمالی‌ترین مناطق تولید قهوه در کشور است. در سال‌های اخیر، قهوه‌های با کیفیت بالایی از این منطقه به دست آمده و بسیاری از افراد پس از کسب پنج جایگاه از ده جایگاه برتر در رقابت Cup of Excellence 2009 توجه بیشتری به این منطقه نشان داده‌اند.
یک مزرعه قهوه در باهیا
چپادا دیامانتینا (chapada diamantina)
این منطقه زیبا در برزیل که به خاطر پارک ملی بی‌نظیرش شناخته شده است، به دلیل زمین‌شناسی خاص خود نامگذاری شده است: چپادا به صخره‌های شیب‌دار در منطقه اشاره دارد و دیامانتینا به الماس‌هایی که در قرن نوزدهم در اینجا پیدا شده‌اند. تعداد قابل توجهی از مزارع در این منطقه به صورت زیست‌پویا (Biodynamic) قهوه تولید می‌کنند. این روش یکی از متدهای تولید کشاورزی ارگانیک است و توسط رودلف اشتاینر (Rudolf Steiner) انسان شناس و ادیب اتریشی،و در سال 1924 توسعه یافته است.
در چپادا دیامانتینا تولید به صورت زیست‌پویا است
ارتفاع: 1000-1200 متر
زمان برداشت: ژوئن تا سپتامبر
سرادو ده باهیا/غرب باهیا (CERRADO DE BAHIA/WEST BAHIA)
این منطقه مناسب برای تولید قهوه به صورت صنعتی و آبیاری شده است. در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980، این منطقه بخشی از یک پروژه دولتی برای تشویق کشاورزی بود که به حدود ششصد کشاورز که به اینجا نقل مکان کردند، اعتبار ارزان و مشوق‌هایی ارائه داد. تا سال 2006، حدود 1.5 میلیون هکتار زمین این منطقه تحت کشت قرار گرفت، اگرچه قهوه بخش نسبتاً کوچکی از این زمین‌ها را تشکیل می‌دهد. اقلیم گرم و پایدار این منطقه به تولید بالاتر کمک می‌کند، بنابراین یافتن قهوه‌های اختصاصی و با کیفیت در این منطقه مشکل است.
نمونه کیسه قهوه تولید شده در سرادو
ارتفاع: 700-1000 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
پلانتو ده باهیا (PLANALTO DE BAHIA)
این منطقه بیشتر بر تولید کوچک مقیاس متمرکز است و از دماهای خنک‌تر و ارتفاعات بالاتر برای تولید قهوه‌های با کیفیت بالاتر بهره می‌برد.
ارتفاع: 700-1300 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
میناس گرایس (MINAS GERAIS)
ایالت میناس گرایس در جنوب شرقی کشور واقع شده است، برخی از بلندترین کوه‌های برزیل اینجا قرار دارند که ارتفاع خوبی برای تولید قهوه فراهم می‌کند.
سرادو (CERRADO)
سرادو به معنی ساوانای گرمسیری است، اما در مورد قهوه، این نام معمولاً به منطقه سرادو در غرب میناس گرایس اشاره دارد. این منطقه در تولید قهوه نسبتاً جدید است و به همین دلیل دارای مزارع بزرگ و مکانیزه‌شده است. در واقع، مساحت بیش از نود درصد مزارع در این منطقه بیشتر از 10 هکتار است.
چشم انداز منطقه سرادو
ارتفاع: 850-1250 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
سول ده میناس (SUL DE MINAS)
این منطقه به طور تاریخی محل تولید بخش بزرگی از قهوه برزیل بوده است و نسل‌های زیادی از کشاورزان خرده مالک در اینجا سکنی داشتند. شاید به همین دلیل است که تعاونی‌های بیشتری در این منطقه وجود دارد. با وجود کشت در زمین‌های کوچک، این منطقه به خوبی صنعتی شده است و بسیاری از برداشت‌ها به صورت مکانیکی انجام می‌شود. برخی از مناطق این منطقه اخیراً توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌اند، از جمله کارمو ده میناس. این شهرداری خاص، در اطراف دهکده کارمو، تعداد قابل توجهی از تولیدکنندگان وجود دارند که از خاک و اقلیم مناسب برای رشد قهوه‌های بهتر بهره می‌برند.
مزارع سول ده میناس
ارتفاع: 700-1350 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
چپادا ده میناس (CHAPADA DE MINAS)
این منطقه در شمال برزیل و دور از سایر مناطق تولید قهوه قرار دارد. تولید قهوه در اینجا در اواخر دهه 1970 آغاز شده است. این منطقه نسبتاً کوچک است و برخی تولیدکنندگان از زمین‌های مسطح برای مکانیزه کردن مزارع خود استفاده می‌کنند.
تولیدات این منطقه از کیفیت خوبی برخوردار است
ارتفاع: 800-1100 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
ماتاس ده میناس (MATAS DE MINAS)
این منطقه یکی از اولین مناطق برزیل بود که قهوه در آن ریشه دواند و بین سال‌های 1850 و 1930 به لطف قهوه و محصولات لبنی ثروتمند شد. در حالی که محصولات کشاورزی این منطقه در سال‌های اخیر تنوع بیشتری یافته است، حدود هشتاد درصد از درآمد کشاورزی آن هنوز از قهوه حاصل می‌شود. زمین‌های ناهموار اینجا، با تپه‌های شیب‌دار، به این معنی است که برداشت معمولاً با دست انجام می‌شود. با وجود اینکه بسیاری از کشاورزان کوچک در این منطقه وجود دارند (تقریباً پنجاه درصد مزارع کمتر از 10 هکتار هستند)، کیفیت قهوه‌ها زیاد مناسب نیست. هرچند شرایط در سال‌های اخیر رو به بهبود است.
زمین‌های این منطه اغلب در سطح شیب‌دار واقع شده
ارتفاع: 550-1200 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
سائو پائولو (SAO PAOLO)
ایالت سائو پائولو یکی از مناطق شناخته‌شده‌تر تولید قهوه در برزیل، موجیانا را در خود دارد. این منطقه به نام شرکت راه‌آهن موجیانا نامگذاری شده است، که در سال 1883 «راه‌آهن قهوه» را ساخت و به بهبود حمل‌ونقل و گسترش عظیم تولید قهوه در اینجا منجر شد.
لوکوموتیو مشهور خط آهن موجیانا
ارتفاع: 800-1200 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
ماتو گروسو و ماتو گروسو دو سول (MATO GROSSO AND MATO GROSSO DO SUL)
این منطقه تنها مقدار کمی از برداشت سالانه برزیل را تولید می‌کند. زمین‌های صاف و وسیع این منطقه برای تعداد زیادی گاو و تولید گسترده سویا مناسب‌تر است.
منطقه ماتو گروسو بیشتر مناسب پرورش دام است اما تولید قهوه هم رونق دارد
ارتفاع متوسط: 600 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
اسپیریتو سانتو (ESPIRITO SANTO)
با اینکه این منطقه نسبتاً کوچک‌تر از دیگر مناطق تولید قهوه در برزیل است، دومین بخش بزرگ دربرداشت سالانه قهوه برزیل است و شهر ویتوریا، پایتخت آن، یک بندر کلیدی برای صادرات قهوه به حساب می‌آید. با این حال، تقریباً هشتاد درصد از قهوه تولیدی این منطقه روبوستا (کانیلون) است. در جنوب این منطقه، کشاورزان به تولید عربیکا می‌پردازند و در اینجا می‌توان قهوه‌های جالب‌تری یافت.
چشم انداز مزارع قهوه در اسپیریتو سانتو
ارتفاع: 900-1200 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
کارگری در منطقه اسپیریتو سانتو گیلاس‌های قهوه را برای فرآوری آماده می‌کند
پارانا (PARANÁ)
برخی معتقدند که این ایالت جنوبی‌ترین منطقه تولید قهوه در جهان است و یک منطقه کشاورزی مهم برای برزیل محسوب می‌شود. با وجود اینکه تنها 2.5 درصد از زمین‌های کشور را در اختیار دارد، نزدیک به 25 درصد از تولید کشاورزی کشور را تشکیل می‌دهد. قهوه زمانی محصول اصلی اینجا بود، اما پس از خسارت‌های ناشی از سرمازدگی در سال 1975، بسیاری از تولیدکنندگان تنوع بخشیدند. در حالی که این منطقه زمانی 22 میلیون کیسه قهوه تولید می‌کرد، اکنون نزدیک به 2 میلیون کیسه تولید می‌کند. اولین کولونی‌ها در اینجا نزدیک به ساحل مستقر شدند، اما قهوه دلیل مهاجرت بسیاری به داخل کشور بود. کمبود ارتفاع مانع از رشد قهوه‌های با کیفیت بالا در اینجا می‌شود، اما دماهای خنک‌تر به کند شدن روند بلوغ میوه کمک می‌کند.
ارتفاع: تا 950 متر
زمان برداشت: مه تا سپتامبر
کلید واژه‌ها:
امتیاز دهید:
امتیاز فعلی: 0.0
تعداد امتیازها: 0
نظر خود را بنویسید
ممنون. پیامتان ثبت شد و پس از تایید نمایش داده می‌شود.
مطالب مرتبط
آشنایی با مناطق بی‌نظیر کشت قهوه در هند – از تامیل نادو تا کرالا
هند به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در تولید قهوه، دارای مناطق مختلفی از جمله تامیل نادو، کارناتاکا، کرالا و آندرا پرادش است که هر یک با ویژگی‌های اقلیمی و جغرافیایی منحصر به فردی شناخته می‌شوند. این مناطق شرایطی را فراهم می‌کنند که باعث تولید انواع مختلف قهوه با کیفیت بالا می‌شود. در برخی مناطق مانند کورگ و تراوانکور، کشاورزی ارگانیک و پایدار به طور موفقیت‌آمیزی رواج پیدا کرده است. با شناخت بیشتر این مناطق، می‌توان به درک عمیق‌تری از تنوع و کیفیت قهوه هند دست یافت.
مناطق کاشت قهوه در اندونزی
این مقاله به بررسی مناطق اصلی کشت قهوه در اندونزی از جمله سوماترا، جاوه، سولاوسی، فلورس و بالی می‌پردازد. هر منطقه دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی مانند ارتفاعات مختلف، فصل‌های برداشت متفاوت و انواع متنوع قهوه است. قهوه‌های سوماترا به دلیل تاریخچه‌ای طولانی و نام‌های منحصر به فرد مانند 'ماندلینگ' شناخته می‌شوند، در حالی که جاوه با مزارع بزرگ خود و تولید قهوه‌های خاص مانند 'جاوه‌ی قهوه‌ای کهنه' مشهور است. سولاوسی، فلورس و بالی نیز به ترتیب به تولید قهوه‌های خاص و متفاوت با روش‌های فرآوری منحصر به فرد می‌پردازند، که همه این‌ها به غنی‌سازی فرهنگ قهوه در اندونزی کمک می‌کنند.
کاشت و تولید قهوه در پرو: بررسی مناطق کلیدی
مقاله به بررسی پنج منطقه مهم تولید قهوه در پرو، یعنی کاخامارکا، جونین، کوسکو، سان مارتین و آمازوناس می‌پردازد. هر منطقه با توجه به شرایط آب و هوایی خاص، ارتفاعات و تنوع گونه‌های قهوه، محصولاتی با طعم‌های منحصر به فرد تولید می‌کند. کاخامارکا با آب و هوای استوایی و خاک‌های غنی، جونین با بازسازی مزارع پس از دوران ناآرامی، کوسکو با رونق گردشگری و سان مارتین با تمرکز بر کشاورزی پایدار و کاهش فقر، هر یک نقش مهمی در صنعت قهوه پرو ایفا می‌کنند. این مقاله چالش‌ها و فرصت‌های هر منطقه را مورد بررسی قرار داده و به نقش سازمان‌های محلی در حمایت از کشاورزان پرداخته است
پیام‌ها
نخستین پیام را شما بنویسید.