مقدمه
پیشتر در مقاله ماجرای قهوه در اندونزی: از دوران استعمار تا قهوه‌های تخصصی به بررسی تاریخچه قهوه در اندونزی پرداختیم. در این مقاله مطابق برنامه کافی سرچ به بررسی مناطق کشت قهوه در این کشور خواهیم پرداخت.
نقشه مناطق کاشت قهوه در اندونزی به تفکیک گونه
سوماترا (Sumatra)
جزیره سوماترا دارای سه منطقه اصلی کشت است: استان آچه در شمال، منطقه دریاچه توبا کمی به سمت جنوب و به تازگی قهوه در جنوب جزیره اطراف منگکوراجا (Mangkuraja) تولید شده است. ممکن است بتوان قهوه را تا مناطق کوچکتری در این ناحیه ردیابی کرد. مناطقی مانند تاکنگون (Takengon) یا بنر ماریا (Bener Mariah) در منطقه آچه (Aceh)؛ و لینتونگ (Lintong)، سیدیکالنگ (Sidikalang)، دولوک سانگول (Dolok Sanggul) یا سریبو دولوک (Seribu Dolok) در اطراف دریاچه توبا (Toba).
فرآوری قهوه در آچه
در گذشته معمول بود که قهوه به نام «سوماترا ماندلینگ» (Sumatra Mandheling) فروخته می‌شد. منطقه‌ای به نام ماندلینگ وجود ندارد؛ این نام به یک گروه قومی جزیره ساکن اشاره دارد. معمولا قهوه‌های ماندلینگ به صورت درجه ۱ یا ۲ دسته‌بندی می‌شد. به نظر می‌رسد این درجه‌بندی بر اساس کیفیت نهایی فنجان قهوه است نه کیفیت قهوه سبز. متخصصین همیشه درجه ۱ها را توصیه نمی‌کنند زیرا معتقدند این درجه بندی گاهی به صورت تصادفی و بدون دقت انجام می‌شود.
گیلاس‌های قهوه - منطقه دریاچه توبا
در این منطقه دسته‌بندی محصولات بر اساس تنوع قهوه غیرمعمول است. بنابراین بیشتر قهوه‌های سوماترا احتمالا ترکیبی از تنوع‌های نامشخص هستند. قهوه‌های سوماترا از بندر مدان (Medan) به سایر نقاط حمل می‌شوند. به دلیل آب و هوای گرم و مرطوب، توقف طولانی مدت بسته‌های قهوه در این بندر می‌تواند تأثیر منفی بر کیفیتشان داشته باشد.
ارتفاع:
آچه: ۱۱۰۰−۱۳۰۰ متر
دریاچه توبا: ۱۱۰۰−۱۶۰۰ متر
منگکوراجا: ۱۱۰۰−۱۳۰۰ متر
برداشت: سپتامبر تا دسامبر
انواع: تایپیکا (از جمله برگاندال، سیدیکالنگ و جمبر)، تیم‌تیم، آتنگ، اونان گانجانگ
اسامی تنوع‌ها
نام‌گذاری تنوع‌های قهوه در سوماترا ممکن است باعث سردرگمی شود. بیشتر بذرهای عربیکا که ابتدا به جزیره آورده شده بودند، از گونه تیپیکای یمنی بوده است. در سوماترا، این گونه اغلب به عنوان تایپیکا جمبر (Djember Typica) شناخته می‌شود، اما باید توجه داشت که جمبر همچنین به یک تنوع کاملا متفاوت (تنوعی با کیفیت پایین‌تر) که در سولاوسی یافت می‌شود هم اشاره دارد.
مشاهده تنوع‌هایی که در برخی از موارد با روبوستا ترکیب شده‌اند، رایج است. مشهورترین هیبرید به نام هیبریدو د تیمور (Hybrido de Timor)، والدین تنوع کاتیمور (Catimor) است. در سوماترا آن را تیم‌تیم (TimTim) می‌خوانند.
جاوه (Java)
در جاوه بیش از هر جای دیگری در اندونزی مزارع بزرگ قهوه رایج است. این امر به دلیل تاریخ استعمار و شیوه‌های هلندی‌ها در مدیریت زمین‌های کشاورزی اتفاق افتاده است. چهار مزرعه بزرگ که پیشتر املاک دولتی بودند، در مجموع بیش از ۴۰۰۰ هکتار مساحت دارند. برای مدت زمانی طولانی، جزیره جاوه از شهرت بی‌نظیری برای قهوه‌اش برخوردار بود، اگرچه این شهرت دیری نپایید و برای بسیاری از برشته‌کاران قهوه‌های دیگر جایگزین واقعی در مخلوط ‘موکا-جاوا’ شدند. قهوه‌های جاواه برای مدت طولانی حق‌الزحمه‌های بزرگی را دریافت می‌کردند، هرچند قیمت‌ها تا پایان قرن بیستم کاهش یافت.
چشم اندازی از منطقه جاوه در اندونزی
بخش عمده‌ای از قهوه در سمت شرقی جاوه در اطراف آتشفشان ایجن کاشت می‌شود. اما تولیدکنندگانی نیز در سمت غربی جزیره وجود دارند.
ارتفاع: ۹۰۰−۱۸۰۰ متر (۳۰۰۰–۵۹۰۰ فوت)
برداشت: ژوئیه تا سپتامبر
انواع: تایپیکا، آتنگ، USDA
جاوای قهوه‌ای کهنه
برخی از پرورش‌دهدگان جاوه ترجیح می‌دهند قهوه خود را پیش از صادرات به مدت حداکثر پنج سال کهنه کنند. دانه‌های قهوه خام از آبی-سبز که معمولاا با نتیجه فراوری نیمه شسته است، به سایه‌ای گلی قهوه‌ای تبدیل می‌شوند. پس از برشته شدن، اسیدیته‌ای در قهوه باقی نمی‌ماند و دانه‌ها بویی قوی و چوبی به خود می‌گیرند که مورد پسند برخی دوستداران قهوه است. با این حال، اگر شما قهوه شیرین، تمیز و زنده دوست دارید، احتمالا از این قهوه لذت نخواهید برد.
سولاوسی (Sulawesi)
اگرچه در سولاشی هفت مزرعه بزرگ وجود دارد که حدود پنج درصد از کل تولید را تشکیل می‌دهند اما بیشتر قهوه این منطقه توسط کشاورزان خرد تولید می‌شود. بیشتر عربیکا تولیدی در این جزیره در ارتفاعات بالا و اطراف تانا توراجا (Tana Toraja) کشت می‌شود. به سمت جنوب، شهر کالوسی (Kalosi) قرار دارد که به نوعی به نام برند برای قهوه‌های منطقه تبدیل شده است. دو منطقه کمتر شناخته شده کشت قهوه هم در این جزیره وجود دارد: ماماسا (Mamasa) به سمت غرب و گوا (Gowa) در جنوب کالوسی.
کارگران مزرعه قهوه تانا توراجا
برخی از قهوه‌های تولید شده در این از جزیره به روش کاملا شسته فرآوری شده و طعم قابل قبولی دارند که ارزش امتحان کردن را دارد. فرآیند نیمه شسته در اینجا هم رایج است و مقدار زیادی از تولیدات قهوه از گونه روبوستا است. تولید قهوه می‌تواند در سراسر منطقه کمی بی‌نظم باشد، زیرا بسیاری از کشاورزان خرد قهوه را به عنوان درآمد اضافی کشت می‌کنند و بیشتر تمرکزشان بر محصولات دیگر است.
مزارع قهوه در ماماسا
ارتفاع:
تانا توراجا: ۱۱۰۰−۱۸۰۰ متر
ماماسا: ۱۳۰۰–۱۷۰۰ متر
گوا: میانگین ۸۵۰ متر
برداشت: مه تا نوامبر
انواع: S795، تایپیکا، آتنگ
فلورس (Flores)
فلورس جزیره کوچکی است که حدود ۳۲۰ کیلومتری شرق بالی قرار دارد و در میان جزایر اندونزی، از نظر کشت قهوه و توسعه آن به نسبت جدیدتر از دیگر نقاط است. در گذشته بخش بزرگی از محصولات این ناحیه جای اینکه به عنوان 'قهوه فلورس' صادر شود، در بازارهای داخلی عرضه می‌شود و یا با قهوه‌های دیگر ترکیب می‌شد. جزیره دارای ترکیبی از آتشفشان‌های فعال و خاموش است که تأثیر مثبتی بر خاک مزارع داشته است. یکی از مناطق اصلی کشت باجاوا (Bajawa) است. از نظر فرآوری قهوه، فرآیند نیمه شسته همچنان در منطقه بسیار رایج است، هرچند برخی قهوه‌های کاملاً شسته نیز تولید می‌شوند.
تولیدکنندگان قهوه در فلورس
ارتفاع: ۱۲۰۰−۱۸۰۰ متر
برداشت: مه تا سپتامبر
انواع: آتنگ، تایپیکا، روبوستا
بالی (Bali)
قهوه نسبتاً دیر به بالی آمد. در ابتدا در فلات مرتفع کینتامانی (Kintamani) کشاورزان به کاشت قهوه پرداختند. تولید قهوه در بالی در سال ۱۹۶۳ با فوران آتشفشان گونونگ آگونگ (Gunung Agung) با دو هزار کشته و خرابی‌های گسترده در شرق جزیره، دچار وقفه‌ی قابل توجهی شد. تا اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰، دولت اقدامات زیادی از جمله توزیع بذرهای عربیکا برای ترویج کاشت قهوه انجام داد،. می‌توان گفت که این تلاش‌ها موفقیت محدودی داشتند؛ زیرا امروز حدود هشتاد درصد از تولید جزیره روبوستا است.
بالی از جمله مناطق کاشت قهوه روبوستا در اندونزی محسوب می‌شود
در حالی که گردشگری بزرگترین منبع درآمد برای جزیره بالی است، کشاورزی نقش مهمی در میان مشاغل منطقه دارد. در گذشته، ژاپن اگر نه تمام محصول اما بخش قابل توجهی از قهوه بالی را خریداری می‌کرد.
ارتفاع:۱۲۵۰−۱۷۰۰ متر
برداشت: مه تا اکتبر
انواع: تیپیکا و مشتقات تیپیکا، روبوستا
کلید واژه‌ها: مناطق کاشت
پیام‌ها
نخستین پیام را شما بنویسید.